In 2009 zei ik tegen een collega dat ik het jaar er op mee zou gaan naar de Weissensee. Deze uitspraak heeft grote gevolgen gehad.
Als het een mooie winter was in Nederland wou ik nog wel eens mijn schaatsen uit het vet halen. Grote tochten was echter niet aan bij besteed, omdat al snel mijn voeten zeer begonnen te doen. Wel vond ik het mooi om over het ijs te glijden met mooie grote slagen.
In september 2009 begon ik me een beetje te knijpen. Ik had tot dan toe niks aan de elfstedentocht aspiratie gedaan. De eneige sport die ik deed was op de stadsfiets naar de kroeg fietsen en zo nu en dan zeilen. Ik heb toen mijn oude mountainbike voorzien van een paar straatbanden en ben er stukjes mee gaan fietsen. In oktober ben ik begonnen met schaatsles op de altijd gezellige Jaap Eden baan om de techniek toch maar een flinke boost te geven.
Ik had het druk gehad op het werk met een project en had veel vrije dagen over. Ik heb de vrije dagen besteed aan veel sporten. In het begin kon ik het al geen rondje volhouden op de ijsbaan, maar dat ging snel beter.
Ik ging ook op zoek naar een paar goede schaatsen. Omdat ik nogal brede voeten heb, waren standaard schaatsen niet een echte optie. Daarom ben ik bij Schrijvers ortopedie in Utrecht terecht gekomen die voor mij een paar mooie schaatsschoenen hebbben gemaakt met een paar Raps klapijzers. Net voor Sinterklaas waren deze klaar, en kon mijn schaatscarriere hierop voortzetten. Hier moest het op gaan lukken.
Ik had de mazzel dat het een goede winter was dat jaar waardoor ik ook nog veel heb kunnen schaatsen op natuurijs voordat we naar de Weissensee vertrokken. Helaas voor mijn schaatsmaat leidde dit toch een ernstige valpartij waardoor hij uitendelijk niet mee ging naar de Weissensee. Daarom ging ik met mn vriendin naar de Weissensee. Vol met energiedranken en helemaal klaar.
De eerste 120km ging het zeer voorspoedig. Daarna werd het moeilijker. Kramp, pijn in de voeten, (tegen)wind en het werd minder druk op de Weissensee. Menigmaal heb ik willen stoppen, maar die dag stond stoppen niet in mijn woordenboek. Na uiteindelijk 10:50 uur kwam ik over de finish. 's Avonds was mijn uitspraak: dit nooit weer. De volgende dag in de auto naar huis werden de plannen gemaakt voor het volgende jaar. Achteraf was dit misschien wel het mooiste jaar.
Tot nu toe heb ik de weissensee 4 maal geschaatst. Mijn snelste tijd voor de 200km is nu 9:30 uur.
Tegenwoordig schaats ik bij de SVU bij de trimmers. Hier zit ik mijn techniek te verbeteren en meer snelheid er in te krijgen. Om nog eens een betere tijd neer te zetten denk ik er aan om weer eens wat intensiever te trainen. Nu heb ik op mijn schoenen uit 2009 nieuwe ijzers laten zetten. Ik ben ook een extra uur gaan trainen op de Vechtse banen om misschien ook een marathon te gaan schaatsen.